Specjalne Strefy
Rewitalizacji czyli tereny, na których będą panowały uproszczone procedury
umożliwiające m.in. dotacje gminne na remonty budynków przewiduje ustawa o
rewitalizacji przyjęta przez sejm. Posiedzenie komisji, która przygotowała
rekomendacje na posiedzenie sejmu zakończyły brawa ze strony obserwujących
prace samorządowców.
Zdaniem autorów
ustawy (Ministerstwo Rozwoju i Infrastruktury) nawet 20 proc. terenów miejskich
to obszary zdegradowane, wymagające rewitalizacji. To specjalnie dla tych
obszarów, zamieszkałych przez prawie 2,5 miliona osób, powstał projekt ustawy
mający te skomplikowane procesy przywracania tych terenów do właściwej tkanki
miejskiej ułatwić.
Rząd
przyjął założenia ustawy o rewitalizacji 24 marca 2014 roku. 30
czerwca 2015 roku Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o rewitalizacji,
a 23 lipca 2015 roku projekt
ustawy o rewitalizacji przyjął Sejm.
Jednym z
istotniejszych elementów ustawy jest uregulowanie kwestii dotyczących gminnych
programów rewitalizacji (GPR). Będą one podstawowym narzędziem prowadzenia
rewitalizacji, zapewniającym jej kompleksowość oraz działania w ścisłej
współpracy ze społecznością lokalną. Jego podstawą powinno być wyznaczenie
obszarów wymagających działań oraz przedstawienie strategii ich
prowadzenia.
Założenia ustawy
przewidują dwa tryby ułatwiające prowadzenie rewitalizacji w gminie.
1) utworzenie na
obszarach rewitalizowanych Specjalnej Strefy Rewitalizacji (SSR). Status SSR
umożliwi korzystanie ze szczególnych udogodnień (np. możliwość przyznania
dotacji na remonty budynków), a także uprości procedury administracyjne
związane z realizacją GPR;
2) uchwalenie
miejscowego planu rewitalizacji (szczególna forma miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego), który będzie podstawą realizacji
przekształceń urbanistycznych oraz prac inwestycyjno-budowlanych ujętych w GPR.
Regulacje cechujące tę specjalną postać planu miejscowego to np. możliwość
zawarcia w planie miejscowym koncepcji urbanistycznych czy przypisania do
nieruchomości szczegółowych warunków realizacji inwestycji przewidzianych w
planie.
W ustawie można
zauważyć obecne nurty w dyskusji o miastach (konsultacje, piesi, rowerzyści).
Dla przykładu ustawa w art. 41. wprowadza zmiany w ustawie z dnia 27 marca 2003
r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W art. 1 dodaje się
ust. 4 w brzmieniu:
"4. W
przypadku sytuowania nowej zabudowy, uwzględnienie wymagań ładu
przestrzennego, efektywnego gospodarowania przestrzenią oraz walorów
ekonomicznych przestrzeni następuje poprzez:
1. kształtowanie
struktur przestrzennych przy uwzględnieniu dążenia do minimalizowania
transportochłonności układu przestrzennego;
2. lokalizowanie
nowej zabudowy mieszkaniowej w sposób umożliwiający mieszkańcom maksymalne
wykorzystanie publicznego transportu zbiorowego jako podstawowego
środka transportu;
3. zapewnianie
rozwiązań przestrzennych, ułatwiających przemieszczanie się
pieszych i rowerzystów;
4. dążenie do
planowania i lokalizowania nowej zabudowy"
Istotnym elementem
procesu ma być też prowadzenie szerokich i różnorodnych konsultacji społecznych
(ankiety, wywiady, debaty, warsztaty) obejmujących wszystkich interesariuszy.
Wyniki konsultacji muszą być upublicznione.
Interesariuszem
procesów rewitalizacyjnych będzie każdy podmiot zainteresowany przebiegiem
rewitalizacji, a przede wszystkim: mieszkańcy i władze gminy, organizacje
pozarządowe, przedsiębiorcy.
W nowej
perspektywie UE przewidziano na projekty rewitalizacyjne w sumie 25 mld zł. Z
tego 7 mld zł w krajowych programach operacyjnych, 15 mld zł w regionalnych
programach operacyjnych, a 3 mld zł w budżecie państwa i samorządów.
